Αβάσταχτα

Διαβάζοντας μια ανάρτηση σε φιλικό μπλογκ, είδα στην άκρη της οθόνης, στην λίστα με αναρτήσεις άλλων μπλογκ, ότι κάποιος κάπου είχε γράψει πως "Ο Ομπάμα απαγορεύει με νόμο τους όρους «νέγρος» και «οριένταλ»".

Πήγα να δω περί τίνος πρόκειται γιατί αμέσως κατάλαβα ότι κάποιον λάκκο έχει η φάβα. Διάβασα την ανάρτηση. Είπα να σχολιάσω αλλά λέω, δε βαριέσαι, στου κουφού την πόρτα…

Δεν κρατήθηκα στο τέλος και τα γράφω εδώ.

Διότι επρόκειτο για επίδειξη της Ελληνικής μαλακίας σε όλη της την μεγαλοπρέπεια.

Ο Ομπάμα δεν απαγόρεψε τίποτα με νόμο. Ο πρόεδρος της ομοσπονδιακής κυβέρνησης των Ηνωμένων Πολιτειών άλλωστε δεν μπορεί να απαγορεύσει ή να επιτρέψει τίποτα, ούτε να βγάλει νόμους. Δεν είναι αυτή η δουλειά του.

Μέλη του Κογκρέσου, δηλαδή της νομοθετικής πτέρυγας του πολιτεύματος, προτείνουν σχέδια νόμων. Οποιοσδήποτε μπορεί να προτείνει σχέδια νόμων. Τα σχέδια νόμων πρέπει να βρουν υποστήριξη σε επιτροπές (αναδόχους), ψηφίζονται στην Γερουσία και αν περάσουν ψηφίζονται στην Βουλή των Αντιπροσώπων. Αν περάσει ένα σχέδιο νόμου και από την Βουλή, τότε το στέλνουν στην εκτελεστική πτέρυγα του πολιτεύματος, στον Λευκό Οίκο, κατευθύνοντας τον πρόεδρο να το υπογράψει ή να ασκήσει βέτο. Όταν ο πρόεδρος το υπογράψει, έχει την ισχύ νόμου.

Το συγκεκριμένο σχέδιο νόμου προτάθηκε από μια Αντιπρόσωπο από την Πολιτεία της Νέας Υόρκης ονόματι Γκρέης Μενγκ στις 11/12/2015, και αφού η φρασεολογία της πρότασής της βρήκε 76 υποστηρικτές (αναδόχους) στην Βουλή των 435 Αντιπροσώπων προχώρησε σε ψηφοφορία όπου ψήφισαν θετικά 376 Αντιπρόσωποι και δεν ψήφισαν 57 Αντιπρόσωποι στις 29/2/2016.
Ο τίτλος του νομοσχεδίου ήταν «Να τροποποιηθεί ο νόμος του Υπουργείου Οργάνωσης Ενέργειας και Τοπικών Δημοσίων Έργων περί Ανάπτυξης και Επενδύσεων για Πρωτεύοντα Έργα του 1976 όσον αφορά τον εκσυγχρονισμό των όρων που αφορούν τις μειονότητες».

Το νομοσχέδιο, με κωδικό Η.R.4238 του 114ου Κογκρέσου των Ηνωμένων Πολιτειών (2015-2016) κατευθύνει στο να αλλάξουν οι επίσημες αναφορές σε μειονότητες, όπως αναφέρονται στην φρασεολογία του συγκεκριμένου προαναφερθέντος νόμου του 1976 ως εξής: "Πολίτες των Ηνωμένων Πολιτειών που είναι Ασιάτες Αμερικανοί, Ιθαγενείς της Χαβάης, Ιθαγενείς Νήσων του Ειρηνικού, Αφρικανοί Αμερικανοί, Ισπανικής Καταγωγής, Πουερτορικανοί, Ιθαγενείς Αμερικανοί, ή Ιθαγενείς της Αλάσκας".

Αυτό ήταν το σχέδιο νόμου Η.R.4238. Ο πρόεδρος το υπέγραψε την Παρασκευή 20 Μαΐου 2016 στο ίδιο δεκάλεπτο και με το ίδιο στυλό όπως και άλλα εξι σχέδια  νόμου που του έστειλε το Κονγκρέσσο.

Αυτά ήταν:

Η.R.4336, που επιτρέπει την ταφή αποτεφρωμένων λειψάνων γυναικών πιλότων της πολεμικής αεροπορίας και άλλων ενεργών στρατευμένων στο Εθνικό Κοιμητήριο του Άρλινγκτον.

Η.R.4923, την «Πράξη Κατασκευαστικής Ανταγωνιστικότητας του 2016» που επιτρέπει μια διαδικασία κατάθεσης και εξέτασης αναφορών για την προσωρινή αναστολή των δασμών και μειώσεων.

Η.R.4957, η οποία ορίζει το Ομοσπονδιακό κτίριο που βρίσκεται στον αριθμό 99 στην Λεωφόρο Νέας Υόρκης, Ν.Ε., στην Περιφέρεια της Κολούμπια, να ονομάζεται «Ομοσπονδιακό Κτήριο Άριελ Ρος».

Σ1492, η οποία απαιτεί από την Διοίκηση Γενικών Υπηρεσιών, για λογαριασμό του Αρχειοφυλάκιου των Ηνωμένων Πολιτειών, να μεταφέρει ορισμένα ακίνητα Ομοσπονδιακής περιουσίας που βρίσκονται στην Αλάσκα στο Δήμο Άνκορετζ.

Σ1523, η οποία επανεξουσιοδοτεί το Εθνικό Πρόγραμμα Συντήρησης Εκβολών Ποταμών μέχρι και τη χρήση 2021.

Σ2143, η οποία προβλέπει τη μόνιμη εξουσιοδότηση για την εταιρία Σταρ Καμάργκο Μριτζ Κόμπανυ και τους διαδόχους της να αναθέτει και να διατηρήσει και να λειτουργεί μια γέφυρα με διόδια στον ποταμό Ρίο Γκράντε που να συνδέει τις Ηνωμένες Πολιτείες και το Μεξικό.

Αυτά όλα τα υπόγραψε μαζί, όπως του ζήτησε το Κογκρέσο που του τα έστειλε εκείνη την ημέρα.

Υπενθυμίζω ότι το θέμα για τις ονομασίες των μειονοτήτων αφορούσε διόρθωση στην φρασεολογία του εγγράφου ενός συγκεκριμένου νόμου του 1976 (δεν ήτανε φιρμάνι γενικώς. Δεν έχουμε φιρμάνια στις ΗΠΑ).

(Δηλαδή, για όσους ακόμα δεν κατάλαβαν, οι μειονότητες των ΗΠΑ είχαν γραφτεί σε ένα συγκεκριμένο χαρτί ενός αφανούς νόμου του 1976 με όρους που δεν ταιριάζουν πια στο πως αναφερόμαστε στις μειονότητες σήμερα, και μια βουλευτής από την Πολιτεία της Νέας Υόρκης πρότεινε να διορθώσουν τις λέξεις σε εκείνο το συγκεκριμένο χαρτί.)

Που τα ξέρω όλα αυτά, θα ρωτήσετε… Μα… άμα ξέρεις Αγγλικά ή Ισπανικά μπορείς σε λίγα λεπτά να βρεις όλες τις λεπτομέρειες για το τι έκανε η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών κάθε μέρα της ζωής σου. 

Θα ρωτήσετε επίσης γιατί στην αρχή της ανάρτησης συνέδεσα το θέμα αυτό με επίδειξη της Ελληνικής μαλακίας.

Να σας εξηγήσω.

Από την μία μεριά, διαβάστε προσεκτικά τα παραπάνω λεπτομερή στοιχεία και την πραγματικότητα που παρέθεσα.

Από την άλλη μεριά, διαβάστε ότι "Ο Ομπάμα απαγορεύει με νόμο τους όρους «νέγρος» και «οριένταλ»"

Βλέπετε κάποια διαφορά στις δυο μεριές όσον αφορά την έννοια και αίσθηση και σημασία και γεγονότα που μένουν στο μυαλό σας από την κάθε μια;

• Αν δεν βλέπετε διαφορά, είστε ευτυχισμένοι και σας αφήνω να συνεχίσετε την χαρούμενη ημέρα σας.

• Αν όμως βλέπετε διαφορά, και κατανοείτε πως ακριβώς η Ελληνική προχειρότητα και ανευθυνότητα προξενεί την παραπλάνησή σας, γενικά και για όλα, μα όλα τα θέματα και πολύ πιο σημαντικά από το συγκεκριμένο… Αν βλέπετε διαφορά εξηγείστε την σε τρεις φίλους σας.

Το μπλογκ αυτό το διαβάζουν περίπου 80 άνθρωποι. Αν 60 από εσάς το εξηγήσουν σε τρείς ο καθένας, θα το ξέρουν 240. Αν οι καινούργιοι 180 το εξηγήσουν σε τρεις ο καθένας, θα το ξέρουν 780. Μετά, 2,400, και πάει λέγοντας. Έτσι ίσως να μπορούσαμε από εδώ, όλοι μαζί, να κάνουμε μια καινούργια προσπάθεια να βοηθήσουμε την Ελλάδα να σταματήσει να μαλακίζεται.

...έχετε άραγε την παραμικρή ιδέα του για πόσα σημαντικά θέματα που αφορούν την καθημερινή σας ζωή έχετε λανθασμένη γνώμη επειδή επεξεργάζεστε την λανθασμένη εικόνα που σας την πλασάρουν καθημερινά στο πλαίσιο της αβάσταχτης προχειρότητας της Ελληνικής σκέψης και παραπληροφόρησης --την οποία παραπληροφόρηση την παίρνετε στα σοβαρά, κάθε μέρα και για κάθε θέμα χωρίς να την ψάχνετε;

Βυθισμένοι στην προχειρότητα σκέψης και πράξης, κολυμπώντας στην παραπληροφόρηση, την παρανόηση και την ισχυρογνωμοσύνη, έχοντας χτίσει μια κοινωνία θεμελιωμένη στον εγωισμό και τον φανφαρονισμό του ξερόλα, τι περιμένετε τώρα; Την ανάπτυξη που θα δώσει δώρο από το Άγιο Όρος ο Πούτιν στον σύντροφο αλέξη μ' ένα αγωγό αερίου καθώς ο Ομπάμα απαγορεύει τον όρο «νέγρος»;

Αυταπόδεικτα

Τι αποφάσισε το κράτος για το μέλλον σου, το βρίσκεις κολλημένο με σελοτέηπ πάνω στον τοίχο.

Από την σκοπιά της δυτικής πραγματικότητας όταν γεννιέται ένα Ελληνόπουλο στην Ελλάδα της Ευρώπης θα μπορούσε να είχε γεννηθεί σαν νέγρος ή νέγρα στην Πολιτεία του Μισσισσίπι στα μέσα του εικοστού αιώνα. Με την διαφορά ότι οι νέγροι στο Μισσισσίπι ή στην Αλαμπάμα έπρεπε να ζουν ανάμεσα στους λευκούς, στην κουλτούρα των λευκών καθώς τους αποκαλούσαν «μπόη», ή «νίγκερ» χωρίς να ενδιαφέρεται κανείς για το όνομά τους, ενώ τα Ελληνόπουλα μπορούν να ζουν στον κόσμο της χώρας τους, και στον κόσμο τους, χωρίς να αντιλαμβάνονται πως εκλαμβάνεται η σημερινή κουλτούρα τους από τους άλλους έξω από τα σύνορά τους, στην ήπειρο στην οποία πιστεύουν ότι ανήκουν.

Η Ελλάδα ήταν πάντα το γεωγραφικό σταυροδρόμι των λαών και των ηπείρων. Ως εκ τούτου οι Έλληνες και οι Ελληνίδες δεν ανήκουν πουθενά, πραγματικά, παρά μόνο στον δικό τους κόσμο. Δεν είναι Ευρωπαίοι, γιατί δεν έχουν αίσθημα συλλογικής ευθύνης, ή προσωπικής ευθύνης στο πλαίσιο της κοινωνίας. Δεν είναι μέρος των υπόλοιπων Βαλκανίων γιατί δεν είναι Σλάβοι. Δεν ανήκουν στην Μέση Ανατολή γιατί δεν είναι Μουσουλμάνοι ή Άραβες. Στο σταυροδρόμι, κάποτε, οι άνθρωποι που ζούσαν τότε στα νότια Βαλκάνια χρησιμοποίησαν την εμπειρία της τριβής μεταξύ λαών που περνούσαν από το σταυροδρόμι για να αναπτύξουν την σκέψη που έγινε γνωστή σαν «φιλοσοφία». Όταν όμως η φιλοσοφία και η επιστήμη που είχαν αναπτύξει εκείνοι ανακαλύφθηκε χίλια τόσα χρόνια αργότερα από την δύση, η δύση αναγεννήθηκε, διαφωτίστηκε, προόδευσε, αναπτύχθηκε, και οι άνθρωποι που είχαν ξεμείνει στο παλιό σταυροδρόμι δυό χιλιάδες χρόνια αργότερα (400 χρόνια κάτω από τους Ρωμαίους, 1.000 χρόνια κάτω από τους Ανατολικούς Ρωμαίους και 400 χρόνια κάτω από τους Οθωμανούς) βρέθηκαν σε ένα βούρκο με λιμνάζοντα νερά χωρίς πια κανένα ποτάμι ή χείμαρρο να ανανεώνει το πνεύμα τους –εκτός αν επέλεγαν να φύγουν, ψάχνοντας ορίζοντες σε ωκεανούς και ποτάμια μακριά από το έλος.

Τα αγόρια και τα κορίτσια που γεννιούνται στην Ελλάδα μεγαλώνουν μαθαίνοντας μια γλώσσα που χρησιμοποιείται από το 0,23% της ανθρωπότητας. Μια γλώσσα της οποίας η προ-2.300 χρόνων έκδοση μιλιόταν από τα 70% της τότε γνωστής ανθρωπότητας, και μαθαίνουν  ότι όλες οι γλώσσες των άλλων έχουν ρίζες Ελληνικές. Μαθαίνουν ότι η ράτσα τους είναι ένδοξη και ότι έδωσαν το φως σε όλους τους άλλους λαούς, αλλά οι άλλοι λαοί τους δυνάστευσαν. Μαθαίνουν ότι την κοινωνία τους την κατέστρεψε η δεξιά, ή η αριστερά, ανάλογα με την ιστορία της άμεσης οικογένειάς τους. Και μαθαίνουν ότι είναι αναγκασμένοι να μοιράζονται τον τόπο τους με τους κακούς δεξιούς ή με τους κακούς αριστερούς (ανάλογα με την ιστορία της άμεσης οικογένειάς τους). Μαθαίνουν ότι εκείνοι είναι το φως των Βαλκανίων και ότι έχουν σύνδεσμο ομφάλιου λώρου με μια άλλη σημαντική και ισχυρή χώρα που λέγεται Αμερική ή Ρωσία (ανάλογα με την ιστορία της άμεσης οικογένειάς τους). Πάνε σχολείο όπου σύντομα μαθαίνουν πως άσχετα με το τι θέλει η ψυχή τους πρέπει να γίνουν δικηγόροι ή γιατροί, ή πολιτικοί μηχανικοί, χωρίς να ξέρουν ακόμα ότι στο τέλος ή θα καταλήξουν  άνεργοι ή θα εργαστούν στην πληροφορική, παράγοντας υπηρεσίες αλλά ποτέ προϊόντα, μια και η παραγωγή προϊόντων είναι για τα κατώτερα στρώματα, τους «άλλους». Μαθαίνουν ότι δεν μπορούν να διδαχθούν στο σχολείο και γι’ αυτό πρέπει να πάνε φροντιστήριο, σαν δεύτερο και καλύτερο σχολείο το βράδυ. Μαθαίνουν ότι όταν τελειώσουν όποιο πτυχίο τους κατευθύνει το κράτος να σπουδάσουν, ανάλογα με την επίδοσή τους στους διαγωνισμούς μετά από τα φροντιστήρια, ίσως να βρεθούν λεφτά να πάνε να κάνουνε Μάστερς στο εξωτερικό. Πάντα πιστεύοντας πως οι άλλοι λαοί τους κατατρέχουν (ενώ τους χρωστάνε το φως), και ότι ο εχθρός της πατρίδας τους είναι η δεξιά, ή η αριστερά (ανάλογα με την ιστορία της άμεσης οικογένειάς τους). Και από τους λίγους που θα καταφέρουν να φύγουν, κάποιοι θα γυρίσουν μένοντας με τον μπαμπά και την μαμά μέχρι να παντρευτούν κάποιο άτομο που θα αντικαταστήσει τον μπαμπά ή την μαμά, και κάποιοι θα μείνουν έξω, αισθανόμενοι, οι περισσότεροι, ότι ζουν «στα ξένα». Ελπίζοντας ότι μια μέρα θα ξεφορτωθεί η πατρίδα τους την δεξιά ή την αριστερά (ανάλογα με την ιστορία της άμεσης οικογένειάς τους).

Εν τω μεταξύ, στην γενέτειρα, τα 50% του πληθυσμού ζουν στην περιοχή της πρωτεύουσας και κάμποσοι έχουν «εξοχικά» εκεί από όπου κατάγονται ο παππούς και η γιαγιά. Τα 80% του εργατικού δυναμικού από εκείνους που είναι αρκετά τυχεροί να έχουν εργασία παράγουν υπηρεσίες, συνήθως στην πληροφορική, με τεχνολογία, νοοτροπία και δομή δέκα-δεκαπέντε χρόνια πίσω από τις ΗΠΑ, ενώ τα προϊόντα που καταναλώνονται από την κοινωνία εισάγονται κατά περισσότερο από 70% από το εξωτερικό.

Στην γενέτειρα τα σπίτια χτίζονται τα περισσότερα αυθαίρετα μέχρι να τα συμπεριλάβει το κράτος στο σχέδιο πόλεως έναντι ανταλλάγματος κάποιου πρόστιμου. Ένα σχέδιο πόλεως το οποίο καθορίζεται από τα αυθαίρετα που πληρώνουν το πρόστιμό τους. Το γιαπί είναι πάντα μέρος του τοπίου, καθώς με τα χρόνια ο κάθε αυθαίρετος βρίσκει λίγα χρήματα να το συνεχίσει. Άλλο μέρος του τοπίου, παντού, είναι τα σκουπίδια. Από άδεια πακέτα τσιγάρα και γόπες και σακουλίτσες μέχρι μπάζα. Παντού, σκουπίδια, που οι ντόπιοι δεν τα βλέπουν καν εφ’ όσον είναι ένα καθημερινό μέρος της πραγματικότητας. Και του τοπίου.

Ο Έλληνας όμως ξέρει ότι για όλα αυτά φταίει η δεξιά, ή η αριστερά (ανάλογα με την ιστορία της άμεσης οικογένειάς τους). Ξέρει ότι η γλώσσα του, η κουλτούρα του, οι ιδέες του, η ηθική του, τα πιστεύω του είναι τα σωστά και ο υπόλοιπος κόσμος του χρωστάει. Ζει την ζωή του αναφερόμενος σε άλλους λαούς πάντα με στερεότυπα και με σκεπτικά τα οποία οποιοσδήποτε άλλος δυτικός λαός θα τα θεωρούσε ρατσιστικά. Το «σκέπτεσθε» όμως του Έλληνα, για τον Έλληνα, δεν είναι ρατσιστικό ή αλαζονικό: είναι, απλά, «αυταπόδεικτα» σωστό.

Και έτσι τα παιδιά μεγαλώνουν, γενιά-μετά-από-γενιά, στον κόσμο τους. Ένα κόσμο στον οποίον για όλα φταίει η Αμερική, ή η Ρωσία (ανάλογα με την ιστορία της άμεσης οικογένειάς τους), και σχεδόν πάντα φταίνε και οι Εβραίοι. Ένα κόσμο στον οποίον εκείνοι έδωσαν το φως σε όλους τους αχάριστους και για την σημερινή κατάντια φταίει η τουρκοκρατία (κι ας τέλειωσε η τουρκοκρατία όταν οι ξένοι ήρθαν και έσωσαν την επανάστασή μας στο Ναβαρίνο πριν 190 χρόνια και 7 γενιές).

Όταν πηγαίνουν «στα ξένα» να πάρουν ένα πτυχίο, χρησιμοποιούν τις ξένες κοινωνίες και την υποδομή της χώρας στην οποία πάνε αλλά οι περισσότεροι ποτέ δεν κατανοούν την ουσία και το «σκέπτεσθε» της κοινωνίας την οποία χρησιμοποιούν για το Μάστερς τους. Συγκρίνουν το παν με την γενέτειρα και την κουλτούρα και τους τρόπους της γενέτειρας σαν ζύγι για να λεν τι δεν τους αρέσει «έξω». Την παραμονή τους «στα ξένα» την βλέπουν σαν ένα ακόμα «φροντιστήριο» το οποίο πρέπει να κάνουν για να πάρουν το πολυπόθητο «χαρτί». Και να γυρίσουν πίσω ώστε να μπορούν να αφήσουν τα σκουπίδια τους στο πεζοδρόμιο χωρίς να τους δώσει πρόστιμο κανείς.

Και, μην έχοντας κατανοήσει ...όχι «συμφωνήσει» ή «διαφωνήσει» αλλά ούτε καν κατανοήσει άλλους λαούς και κουλτούρες (πιστεύοντας όμως πάντα όχι μόνο ότι τους κατανόησαν αλλά ότι τους κατανοούν καλύτερα από ότι κατανοούν οι ίδιοι οι ξένοι τους εαυτούς τους), παραμένουν ανίκανοι να συνειδητοποιήσουν το πως βλέπουν οι άλλοι την σημερινή κουλτούρα και κοινωνία στην οποία γεννήθηκαν. Ούτε τους ενδιαφέρει. Διότι, το «σκέπτεσθε» του Έλληνα, για τον Έλληνα, είναι, απλά, «αυταπόδεικτα» σωστό.

Διαφήμιση φροντιστηρίου ακόμα και μέσα σε φωτογραφία που χρησιμοποιείται σαν εικονογράφηση άρθρου ημερήσιας εφημερίδας σχετικά με τον γελοίο θεσμό των Πανελλαδικών.

Φροντιστήρια

Διαβάζω στα νέα της ημέρας ότι πάμε για «Κατάργηση των παρελάσεων των μαθητών, του υποχρεωτικού́ εκκλησιασμού́ και της υποχρεωτικής προσευχής, μείωση διδακτέας ύλης κατά 20-30%, περιγραφική αξιολόγηση των μαθητών αντί βαθμών και εξετάσεων, τετραετές Γυμνάσιο και διετές Λύκειο που θα οδηγεί σε ισχυρό απολυτήριο, και νέο εξεταστικό σύστημα εισαγωγής στα ΑΕΙ με συντελεστή βαρύτητας.» 

Κατά την γνώμη μου η Ελλάδα δεν μπορεί να λέει ότι έχει παιδεία, ή σχολεία, όσο υπάρχει έστω και ένα φροντιστήριο.

Κατά την γνώμη μου η Ελλάδα δεν μπορεί να λέει ότι έχει παιδεία, ή σχολεία, όσο υπάρχει έστω και ένα φροντιστήριο σ’ αυτόν τον καταραμένο τόπο όπου η ψυχή των παιδιών δολοφονείται συστημικά κάνοντάς-τα κουρέλια μέχρι να φτάσουν στην γραμμή της ανεργίας –έχοντας διδάξει στα παιδιά ότι το μόνο που μπορούν να κάνουν για να έχουν προσωπικότητα είναι να ανήκουν στην νεολαία κάποιου κόμματος και να παραπονιούνται για όλα τα άλλα κόμματα...

Δεν είναι δυνατόν να παριστάνουμε ότι έχουμε παιδεία όταν τα παιδιά πρέπει να πηγαίνουν φροντιστήριο μετά το σχολείο για να μαθαίνουν εκείνα που δεν τους μαθαίνει το σχολείο –αλλά το κράτος τα απαιτεί από τα παιδιά σε διαγωνισμούς.

Δεν είναι δυνατόν να παριστάνουμε ότι έχουμε παιδεία όταν οι δάσκαλοι των σχολείων, στα οποία δεν μαθαίνουν οι μαθητές και αναγκάζονται να πάνε μετά στα φροντιστήρια, διδάσκουν οι ξεδιάντροποι στα σχολεία το πρωί και στα φροντιστήρια το βράδυ –ή βρίσκουν δουλειά, ή προτιμούν να κάνουν δουλειά μόνο στα φροντιστήρια.

Δεν είναι δυνατόν να παριστάνουμε ότι έχουμε παιδεία όταν απαιτούμε από τα παιδιά να περνάνε τα πρωινά στα ανίκανα σχολεία και τα βράδια στα φροντιστήρια. Τι χρόνο ανάπτυξης και αναψυχής θα βρούνε στο 24ωρο;

Δεν είναι δυνατόν να παριστάνουμε ότι έχουμε παιδεία όταν μια κοινωνία ολόκληρη το βρίσκει φυσικό να υπάρχουν φροντιστήρια αντί να απαιτούμε και να επιτυγχάνουμε να διδάσκεται και να μαθαίνεται η ύλη σωστά στα σχολεία των οποίων η δουλειά είναι, υποτίθεται, ακριβώς αυτή.

Δεν είναι δυνατόν να παριστάνουμε ότι είμαστε κοινωνία όταν δρομολογούμε όλα μας τα παιδιά να έχουν αποτύχει τουλάχιστον δυό φορές μέχρι τα 18 τους χρόνια: Μια φορά στο να μην μαθαίνουν στα σχολεία και να αναγκάζονται να πάνε φροντιστήριο, και μια δεύτερη φορά όταν το κράτος τους λέει τι θα σπουδάσουνε και που θα πάνε να το σπουδάσουν εφ’ όσον αποτυγχάνουν στις εξετάσεις να πάνε εκεί που θέλουν να σπουδάσουν εκείνο που θέλουν –και σπαταλάν 5-7 χρόνια απ’ την ζωή τους μέχρι να πάνε, αν μπορούνε, να σπουδάσουνε μετά, ξανά, στο εξωτερικό.

Πως θα ανθίσει ένα παιδί όταν πρέπει να πηγαίνει σε σχολείο και μετά σε φροντιστήριο όλη μέρα, πάντα με την δαμόκλειο σπάθη πάνω από το κεφάλι του ότι δεν θα μπορέσει να σπουδάσει εκείνο που θέλει; Πως να ανθίσει ένα παιδί όταν υπάρχουν μόνο 24 ώρες την ημέρα και η κοινωνία του απαιτεί πρόγραμμα που θα χρειαζόταν 36 ώρες την ημέρα;

Την βρήκαμε την λύση! Αντί 3 χρόνια Γυμνάσιο και 3 χρόνια Λύκειο, 4 Γυμνάσιο και 2 Λύκειο και τέρμα οι παρελάσεις και γιόκ εκκλησία. Έτσι θα μάθουν τα παιδιά. Έτσι θα διορθώσουμε την παιδεία. Εκεί ήταν το πρόβλημα, το βρήκαμε! Μα πείτε μου ρε γαμώτο, τι βλέπετε κάθε πρωί όταν κοιτάτε στον καθρέφτη, ιδίως αν είστε γονείς ή …«δάσκαλοι» (συγγνώμη …«καθηγητές»); τι δικαιολογίες σκαρφίζεστε για την ανεπάρκεια την δικιά σας και της κοινωνίας σας και του κράτους σας; Με τι δικαιολογίες, άραγε, δέχεστε την ύπαρξη των φροντιστηρίων; Με τι δικαιολογίες αρνείστε να παραδεχτείτε ότι στην κοινωνία σας, συστημικά, τα παιδιά όλα "αποτυχαίνουν" (και αισθάνονται οργισμένα-αποτυχυμένα-μόνα τους-αδικημένα --και τα θεωρούν αυτά τα συναισθήματα φισιολογικά εφ' όσον "έτσι είναι η ζωή") πριν καλά-καλά φτάσουν τα 18, και μετά ρωτάτε γιατί γενιά-μετά-από-γενιά δεν αλλάζει το κωλοχανείο-σκουπιδότοπος;

Υγ. Στα χρόνια μου δεν είχαμε 3 χρόνια Γυμνάσιο και 3 χρόνια Λύκειο, αλλά 6 χρόνια Γυμνάσιο. Αλλά, τα ίδια σκατά ήταν και τότε η κοινωνία σας και η παιδεία σας, πριν 46-40 χρόνια. Νομίζετε ότι έχει αλλάξει τίποτα, τρομάρα σας, για τα παιδιά, 50 χρόνια; Εγώ τουλάχιστον ξεκουμπίστηκα 3 βδομάδες αφού τέλειωσα το γυμνάσιο και έφτιαξα μια ζωή δική μου. Τα δύστυχα αυτά τα παιδιά που πρέπει να κουρελιάζουν την ψυχή τους και το πνεύμα τους επειδή και μόνο γεννήθηκαν στην κοινωνία με την ανύπαρκτη παιδεία και τα φροντιστήρια που χτίσατε, τι να πούνε…

Υγ2. Και, για να ‘χουμε καλό ρώτημα, όταν «μειωθεί η διδακτέα ύλη κατά 20-30%», θα μειωθούν αντίστοιχα και οι απαιτήσεις των εξετάσεων για την ανώτερη εκπαίδευση, ή μήπως γίνεται αυτό, μαλάκες, για να υπάρχει ακόμα μεγαλύτερη ζήτηση στα φροντιστήρια, σιγά-σιγά εξαφανίζοντας τα σχολεία;

Γιέζολο

Χτες Τρίτη, πέταξε ο Κώστας ένα Β767 από την Νέα Υόρκη στην Βενετία, επιστρέφοντας σήμερα. Κι’ έτσι κι’ εμείς μπήκαμε στην κόκκινη αδελφούλα και κάναμε τα 254 χιλιόμετρα από το χωριό να τον δούμε. Στην πόλη της Βενετίας πήγαμε και ξαναπήγαμε, εγώ από το 1976 έχω πάει έξι φορές, δύο με τον Κώστα, οπότε τώρα πια εξερευνούμε τα πέριξ :-)

Αυτή τη φορά πήγαμε στο Λίντο του Γιέζολο, ένα μέρος δυτικά της λιμνοθάλασσας την Βενετίας πάνω στην Αδριατική. Μια παραλία 12 χιλιόμετρα μήκος, 90 μέτρα πλάτος γεμάτη ξενοδοχεία, μπαρ, και στον δρόμο πίσω από τα ξενοδοχεία εστιατόρια, μαγαζιά, τουριστικά, παγωτατζήδηκα, και όλα τα καλά.

Μου ήρθε έμπνευση για μαυρόασπρες, με υπερ- ευρειγώνιο φακό! 

Απαγορεύονται οι βουτιές.
Είναι πολύ ρηχή η θάλασσα για εκατοντάδες μέτρα και, έτσι και κάνεις βουτιά με το κεφάλι,
θα μπηχτεί το κεφάλι στην λάσπη και, μέση μέχρι πόδια θα μείνουν καθέτως όρθια έξω από το νερό!

~